De schildluis. Deze ongevraagde en onaangename bezoeker is familie van de bladluis en de dopluis. Vanwege zijn schild ook nog eens erg lastig te bestrijden. Toch zijn er een aantal vrij eenvoudige en milieuvriendelijke manieren om van deze killer af te komen.
De schildluis is er in twee soorten.
De Boisduval schildluis is plat en heeft een geel centrum. Bij deze soort zijn de mannetjes kleiner en worden ze vaak verward met wolluis, maar deze luis is wat langwerpiger qua vorm.
De Oleanderschildluis is grijs, groezelig wit of geelachtig van kleur en heeft een ronde schild. De top van het schild ligt bij dit soort niet in het midden. Ze worden daarom weleens vergeleken met een spiegelei en zijn zo’n 2mm groot.
Zoals zijn naam al doet vermoeden draagt deze luis een schild. Of eigenlijk is zijn schild een accessoire, want het schild zit namelijk niet vast aan het lichaam. Til je het schildje op, dan vind je daaronder de luis. De luis maakt dit schild zelf d.m.v. afscheiding, afkomstig van het beestje zelf. Het klinkt wat onsmakelijk, maar het is een mooi verstopplekje dus en ook een goede bescherming voor jouw aanval, want jij wilt zo snel mogelijk van de schildluis af.
De schildluis is net als de andere luissoorten dol op de voedingsstoffen van jouw plant. Dit doet de schildluis door zich een weg te graven naar de aderen van jouw groene vriend en hier de voedingstoffen op te zuigen. Jouw plant gaat hier niet blij van worden, want hij heeft deze plantvitamines zelf heel hard nodig. Heeft jouw groene vriend bezoek van de schildluis dan zullen zijn bladeren hoogstwaarschijnlijk geel worden en kunnen er bladeren afvallen. Bestrijd je de schildluis niet dan zal deze op den duur dodelijk zijn voor jouw plant. Een zwart plakkerig goedje op de plant kan een aanwijzing zijn dat je bezoek hebt van deze ongevraagde gast.
De schildluis is nogal lui. Hij beweegt zich namelijk niet. Zodra de luis het harde schild om zich heen heeft gebouwd blijft hij zitten op dezelfde plek, vaak onder op het blad. Chemische bestrijdingsmiddelen zijn vaak niet heel effectief (het schildje van de schildluis kan namelijk wel tegen een stootje) en daarnaast gebruik je natuurlijk liever een milieuvriendelijk bestrijdgingsmiddel.
Wanneer jouw groene vriend niet al te groot is kun je hem gemakkelijk onderdompelen in water. Na zo’n 15-20 minuten zullen de schildluizen zijn verdronken. Let er wel op dat je alleen het groen van jouw plant onderdompelt. Dompel je ook de wortels onder dan zal je hem waarschijnlijk een overdosis aan water geven. Schildluis bestreden, plant verdronken… dat niet doen dus 😉
Is jouw plant wat groter of zie je zo’n badsessie niet zitten, dan kun je er ook voor kiezen om een watje te doordrenken met alcohol (geen zoete alcohol, dit veroorzaakt schimmel op de plant) en hiermee alle schildluizen inwrijven. Na 10-20 seconden kan je de schildluizen gemakkelijk van het blad afhalen.
Een andere en ook milieuvriendelijke oplossing is om de schildluis met de plantenspuit te lijf te gaan. Je mengt dan 20ml keukenolie (bijvoorbeeld olijfolie), 1 eetlepel afwasmiddel en 250ml water in een emmer. Meng dit goed door elkaar en voeg nog eens twee liter water toe. Nog een keertje goed mengen, jouw plantenspuit vullen met dit mengsel en aanvallen maar! Je spuit de schildluis hiermee elke week in tot de plaag weg is.
Schildluizen kiezen een gemakkelijke prooi. Pff, wat een luizenleventje… Een wat oudere, zwakkere plant of een op zich vitale plant met wat droge bladeren vanwege de zon of een lage luchtvochtigheid, zouden gemakkelijk ten prooi kunnen vallen. Houd jouw groene vrienden dus goed in de gaten en houd de luchtvochtigheid op peil.